"Skarby świata całego" Bohumila Hrabala

 Protokół po "Skarbach świata całego" Bohumila Hrabala

Ahoj!

Na samym początku spotkania Mały Lord zadał pytanie, co się nie starzeje. Sformułowanie paru w miarę sensownych propozycji odpowiedzi zajęło Uczestniczkom trochę czasu, przy czym nie ma pewności, czy zadowoliły one pytającego, gdyż analizował je bezgłośnie we wnętrzu swoim.

W ramach aneksu do spotkania witkiewiczowskiego Struna podzieliła się wrażeniami z lektury „Haremu metafizycznego”, a Stefa półgłosem opowiedziała o teorii spiskowej, według której Witkacy wcale nie popełnił samobójstwa, a w grobie z jego matką pochowana jest anonimowa Ukrainka.

„Skarby świata całego” bardzo się podobały. To głęboka książka, ostatnia z trylogii Hrabala. Struna zamierza sięgnąć po wcześniejsze dwie części. Lektura niewielka objętościowo, ale bardzo intensywna – językowo, treściowo, obrazowo.

O książce wieczoru jako takiej nie rozmawiano zbyt dużo. Za to o aspektach życia w niej zawartych już owszem, co niemiara. Najwięcej dyskusji było o zdrowiu, a właściwie o problemach zdrowotnych, o dolegliwościach fizycznych i psychicznych wynikających ze starzenia się, ze zmęczenia pracą i życiem w ogóle. Podano przykłady losów osób starszych z najbliższego otoczenia – aktywnych seniorów i schorowanych pensjonariuszy DPS-ów. Zastanawiano się, w jakim stopniu możliwe jest zaplanowanie sobie starości w takiej czy innej wersji.

Czekając na Kicię, Stefa ze szczegółami zdała relację z tego, jak po raz pierwszy w życiu z wielkim sukcesem przygotowała pasztet z królika. Na cześć Hrabala wzniesiono kielichy z winem morawskim (przywiezionym jakiś czas temu przez Kicię) oraz szklanice z Kofolą (przywiezione jeszcze wcześniej niż jakiś czas temu przez Królową). Kuchnię czeską reprezentowały pyszne knedlki z wegegulaszem przygotowane przez Strunę oraz urocza deserowa zemlovka z jabłkami upichcona przez Stefę. Królowa miała zamiar zrobić knedliki z czeskiego półgotowca w proszku i podać je z sałatką, ale stanęło tylko na sałatce bardzo czeskiej w brzmieniu: z buraczkami, z ogóreczkami, z papryczką i z feteczką. Kicia zakupiła oryginalny czeski siir uzeny, czyli takie jakby nasze korbacze wędzone, oraz wyborne pikantne chrupaczki. Przyniosła też czeskie ciasto. Na stole pojawił się również wafelkowy torcik nazwą i barwą nawiązujący do popularnego wśród osób starszych badania (Kolonada), a także selekcja czekolad Studenskich – była biała, mleczna i mleczno-biała.

Pod koniec spotkania Struna zaproponowała, by wysłuchać piosenki formacji Pearl Jam pt. „Elderly Woman Behind The Counter In A Small Town”, jednak Uczestniczki spotkania nie były wystarczająco zmotywowane do podjęcia wysiłku znalezienia odpowiedniej płyty. Zadowolono się więc wysłuchaniem dwuczęściowego albumu z utworami francuskiej starszej pani, czyli Edith Piaf.

Mimo upływającego czasu i zbliżającej się coraz bardziej jesieni życia zadeklarowano w kolejnym roku gotowość do dalszego czytania lektur uzgodnionych jako preteksty do spotkań. Niniejszym ustalono, że lista książek na 2024 rok będzie wyglądać tak:

Styczeń – Magdalena Grzebałkowska i Ewa Winnicka „Jak się starzeć bez godności”

Luty – Ken Follett „Filary Ziemi”

Marzec – Swietłana Aleksijewicz „Cynkowi chłopcy”

Kwiecień – Marieke Lukas Rijneveld „Mój mały zwierzaku”

Maj – Władysław Reymont „Chłopi”

Czerwiec – Zyta Rudzka „Ten się śmieje, kto ma zęby”

Lipiec – Sabina Jakubowska „Akuszerki”

Sierpień – Viktoria Hislop „Wyspa”

Wrzesień – Joanna Kuciel-Frydryszak „Chłopki”

Październik – Niviaq Korneliussen „Dolina Kwiatów” i/lub Ilona Wiśniewska „Migot”

Listopad – Jacek Dehnel „Łabędzie”

Grudzień – Magdalena Samozwaniec „Krystyna i chłopy” lub „Na ustach grzechu”

A początek 2025 roku czytelniczo zapowiada się równie dobrze, bo omawiany będzie „Zły” Leopolda Tyrmanda.

Tymczasem 2023 rok zakończymy spotkaniem z osobliwą książką osobliwego Ransoma Riggsa „Osobliwy dom pani Peregrine”. Widzimy się 8 grudnia. Obradom towarzyszyć będzie osobliwa kuchnia i osobliwa muzyka.

Pa!

k.